Het lag niet in de planning, maar uiteindelijk gaan we ook in 2012 een schitterende reis maken waarbij we New England zullen bezoeken, alsmede een deel van Franstalig Canada.
Verder zullen we, onder begeleiding van Petra Engle, een al jaren in Amerika wonende Nederlandse, Washington D.C. gaan bezoeken en gaan we onze oude vriend Steve Mescall in New York City bezoeken.
Wil je de voorbereidingen en onze reis zelf volgen, abonneer je dan op onze Blog USA en Canada 2012
Marijke en Ruud
Dit is, voorlopig, het laatste verslag van onze USA 2011 reis; ik schrijf dit tijdens onze vlucht van Houston (TX) naar Amsterdam en het is 2:50 uur in Nederland.
Het vliegtuig komt, ondanks een vertraging van bijna anderhalf uur, vanwege een defect aan één van de deuren, toch rond 8:30 uur aan op Schiphol.
Vanochtend ging het vertrek gladjes; we zaten om 6:15 uur al buiten op het bankje voor het hotel; de shuttle zou om 7:00 uur Pacific Tijd vertrekken en zo geschiedde 
We waren binnen 15 minuten op McCarren International Airport en daar begon een spelletje van “You have to be on the 1st floor”; “Oh no, you have to be on the 2nd floor”; “I’m not surte, but you have to be on the 1st floor”’bleek uiteindelijk dat we in een andere vleugel van de terminal moesten zijn om onze bagage in te checken.
Een behulpzame dame van Continental Airways, scande middels een in de hal aanwezige terminal onze paspoorten en vervolgens werden onze boardingpassen geprint.
De koffers werden gelijk gelabeld voor Amsterdam, dus daar hoeven we ons in Houston geen zorgen meer om te maken.
We ontbijten op de luchthaven bij Mrs. Field en kunnen keurig volgens schema om 9:00 uur Pacific Time inchecken bij Gate D21; het vliegtuig vertrekt keurig op tijd.
Na een probleemloze vlucht, landen we om 14:15 Standard Time in Houston op Bush Airport; we moeten vervolgens naar E20 en dat is helemaal aan de andere kant, maar het gaat heel snel.
Omdat we dreigen ons middagmaal te missen, eten we nog lekker een goed gevulde sandwich bij Charleys Grilled Subs we hebben net genoeg tijd om hem naar binnen te werken, want het boarden begint al om 14:50 uur.
De terugvlucht verloopt verder zonder problemen en om 8:40 uur landen we weer op Schiphol.
De bagage is om 9:18 uur eindelijk uitgeladen en we passeren zonder problemen de douane; we zijn weer thuis!!
Vandaag gaan we de camper inleveren bij Road Bear, een aantal honderd meter verder op Boulder Highway en daarna zullen we met een shuttlebusje naar het Best Western Hotel Mardi Grass Inn gebracht worden, maar we gaan nu voor het eerst een Amerikaans ontbijt nemen bij T.G.I. Friday.
Alle spullen zijn inmiddels ingepakt en na een laatste controle nemen we afscheid van Sam’s Town; we hebben genoten en komen hier vast nog wel eens terug.
We gaan voor de laatste keer deze vakantie de tank volgooien; dat was dan $ 163,00
Er staan, als we bij Road Bear aankomen, al een paar campers te wachten; de controle is zo gepiept en dan moet we de extra miles nog afrekenen; in het pakket zaten 3.000 vrije miles en wij hebben er 3.801 gereden.
Als je dan bedenkt dat we in die 6 dagen Las Vegas maar 31 miles gereden hebben 
Voor diegenen die een dergelijke camper niet van binnen kennen, een aantal overzichts foto’s van het interieur; in een later stadium zal ik ook de indelingen voor 2011 posten.
De shuttle vertrekt om 10:50 uur Pacific Time en om 11:15 uur staan we aan de receptie van het Mardigrass Inn Hotel; we kunnen helaas pas om 15:00 uur inchecken want het hele hotel zit vol.
We laten de koffers achter bij de receptie en gaan lopen richting de strip; dit geeft tevens de nodige ruimte om foto’s te maken van de monorail.
We lopen eerst richting het Conventie Centrum en het Hilton, waar ik in 1986 de National Computer Conference heb bijgewoond mijn eerste keer naar de USA, nu 25 jaar geleden en nu loop ik hier met Marijke!
We besluiten om nogmaals naar de Fashion Show Mall te gaan en daarna Wynns eens van dichterbij te gaan bekijken.
In de Mall kun je o.a. extra zuurstof happen aan een heuse bar en je kunt er gelijktijdig een massage ondergaan; “rare jongens, die Amerikanen” (Vrij naar Uderzo en Coscinny: Asterix).
Er is binnenkort een optreden van de Blue Man Group in Las Vegas, misschien iets voor Corné Alleman om heen te gaan 
Wynns is aan de buitenkant al schitterend, zo ook de tuin en de waterpartij, maar binnen is het ook schitterend, o.a. door de binnentuin die er is, voordat je bij de incheckbalie komt.
We besluiten terug te lopen naar het hotel en daar komen we om 14:15 uur aan; we mogen gelijk inchecken.
De kamer is van het type suite, met een aparte keuken, zit- en slaapkamer.
Nadat we onze vlucht bevestigd hebben op de aanwezige computer,
is het tijd voor Happy Hour: Bier en Margarita’s slechts $ 1,50 tussen 16:00 en 18:00 uur.
We heten er gevulde Jalapeno pepers bij en Morzarella sticks.
Later op de avond eten we allebei nog een warme sandwich met frietjes en we nemen 2 koffie mee naar onze kamer, waar we nog een filmpje kijken.
Om 22:00 uur gaan we slapen; morgen loopt de wekker weer af en wel om 5:45 uur Pacific Time.
Vandaag moet de camper worden schoon gemaakt en onze nieuwe buren hebben in hun gigantische 45 Ft-er zelfs een stofzuiger en die mogen we lenen.
Na het schoonmaken, maak ik een rondje over de camping om de verschillende Motorhomes te fotograferen; het zijn er nogal wat.
We eten vandaag weer bij T.G.I. Friday, want we willen vanavond naar de Freemonttreet Experience.
We nemen weer een emmertje Corona; Marijke kiest voor de Chicken, Shrimp with Pasta ($ 13,49) en ik neem de Sweet’n Sauer Porc ($ 10,99).
De attente ober wijst ons er op, dat deze 2 items behoren tot een speciale selectie en dan betaal je slechts $ 22,00 en mag je samen één voorgerecht en één nagerecht bestellen; dat doen we dus en ook deze keer blijkt dit een goede keuze te zijn 
We krijgen als appetizer, wat ze in de USA een garnalencocktail noemen en het toetje is een uit de kluiten gewassen warme brownie met een bol vanille ijs en caramelsaus; een ware tractatie.
Om 19:00 uur Pacific Time gaan we met de shuttle naar Fremontstreet.
Dit is iets wat je, als je in Las Vegas bent, inderdaad één keer beleefd moet hebben.
Wat Fremontstreet Experience zo apart maakt, is het enorme gewelf, dat uit duizenden lichtjes bestaat.
Bewegende beelden zeg in sommige gevallen meer dan foto’s; geniet van onderstaand filmpje dat ik van You Tube heb gehaald.
Er lopen ook heel wat figuren rond die de zaak extra opleuken, naast de vele optredens die er zijn.
Er is ook overduidelijk sprake van vergane glorie.
Onze vertrouwde chauffeur bracht ons daarna naar het California Hotel en dat gaf mij de gelegenheid nog een paar sfeervolle plaatjes te schieten.
Terug bij Sam’s Town, drinken bij Dunkin’ Donuts nog een koffie met een shot Espresso en om 23:00 uur Pacific Time gaan we met onze e-Book naar bed.
Dat Amerikanen anders kamperen dan wij dat in Europa doen, moge duidelijk zijn; onderstaande foto’s laten dat nog eens fijntjes zien 
Vandaag na het ontbijt weer naar de Wallmart aan de overkant om te informeren of er inmiddels een iPad2 was binnen gekomen, maar helaas……………. 
We gaan aan het einde van de middag naar de Strip om vanavond om 20:00 uur Pacific Time naar het concert van Gladys Knight te gaan en hebben daarom besloten om lekker rustig aan te doen en wat te lezen.
Nadat we met de shuttle naar Harrah’s zijn gebracht, kijken we wat rond in de Forum Shops onderdeel van Ceasars Palace.
En kijk eens wat daar in een van de etalages staat; let ook eens op de prijs!
Ook de fonteinen zijn schitterend.
We lopen verder naar Bellagio; hier waan je je even in Italië, aan een schilderachtig meertje.
We wandelen verder, richting Tropicana en passeren o.a. Prada
We zijn nog voor 19:00 uur Pacific Time bij Tropicana; de zaal gaat om 19:00 uur open.
De plaatsen in het theater zijn super en we voelen ons ook echte VIP’s
We krijgen gezelschap van een Mexicaans echtpaar en we hebben voldoende om gezamenlijk over te praten; het uur dat we nog te gaan hebben tot aan de voorstelling, vliegt voorbij.
De show begint even na 20:00 uur Pacific Time en het is gelijk vuurwerk met Midnight Train to Georgia; onderstaande opname geeft een indruk van wat wij hebben gezien.
Na een aantal oude succesnummers. komen er nieuwe nummers voorbij en vervolgens gaat ze over op jazz; we genieten; wat een geweldige show!
Uiteindelijk is de show pas om 22:05 afgelopen; geen pauzes, maar één 2 uur durende rit langs Memory Lane en meer, of zoals ze zelf zegt: “A Mic and A Light”.
We gaan op zoek naar een bus van de RTC, die ons naar Fremontstreet moet brengen, zodat we daar de shuttle naar Sam’s Town kunnen pakken.
We genieten van de Strip bij Night.
We hebben geluk dat we aan Southside opstappen en naar North gaan; de bus loopt bij elke halte verder vol, maar wij hebben tenminste een zitplaats.
Omdat de stops erg lang duren, begint het er om te spannen of we de shuttle, die om 23:15 uur bij Fremontstreet vertrekt wel halen; niet dus………………..
We vragen aan de chauffeur hoe we op Boulder Highway komen en ze verwijst ons naar de 107; gaan we het hele stuk van North naar South weer terug, maar dan parallel aan de strip………..
We komen uiteindelijk om 00:20 uur Pacific Time aan op de camping.
Omdat we nog vol zijn van het concert, genieten we onder het genot van een borrel nog even na van een aantal You Tube-filmpjes van Gladys Knight.
Om 2:45 uur gaan we slapen.
Vandaag wederom een rustige dag gepland; ik wil in elk geval even langs één van de Wallmarts die volgens internet de iPad2 op voorraad hebben.
Het weer is prachtig en de temperatuur is inmiddels opgelopen tot 26 °C.
We gaan met de RV op weg naar het 17 miles verder gelegen filiaal van de Wallmart.
Doordat ik even niet oplet, komen we met de RV op het vliegveld McCarren terecht en het is maar goed dat Marijke op tijd ziet dat we te hoog zijn, anders hadden we pas echt een probleem gehad 
; gelukkig kunnen we via een uitgang voor vrachtwagens, alsnog voor de aankomsthal langs en de RV misstaat niet tussen al die limousines 
Aangekomen bij de eerste van de Wallmarts, blijkt deze de iPad2 helemaal niet op voorraad te hebben, maar men is wel genegen even de andere filialen te bellen.
Nu heb ik het altijd als een grap gezien als er in USA-series gesproken werd over “in de wacht zetten”, wat dan vervolgens een eeuwigheid duurde, maar ik heb dat nu dus aan den lijven ondervonden; één uur wachten en dan te horen krijgen, dat ze in geen enkel filiaal op voorraad zijn 
We keren terug naar Sam’s Town en komen onderweg een opvallende auto tegen; eentje die voor Google Maps de omgeving in kaart brengt.
Op weg naar Roadbear RV Rental op Boulder Highway om te vragen waar we propaan kunnen tanken, komen we een station tegen waar dat kan.
De kosten bedragen slechts $ 24,88 voor bijna 3 weken, dus dat is niet veel.
Op de camping aangekomen, blijkt de temperatuur is inmiddels zo opgelopen dat het niet lekker meer is om buiten te zitten; zelfs niet voor mij en dat zal diegene die mij goed kennen, verbazen.
De werkzaamheden aan de waterleiding op onze vorige stek, 1263, zijn nog steeds niet afgerond.
Wij genieten ondertussen in de schaduw, onder het genot van een drankje, van onze eBooks .
We hebben besloten om vanavond ook maar gewoon op de camping te blijven en we besluiten te gaan eten bij T.G.I. Friday’s en dat blijkt geen verkeerde keuze.
Wat wij nog niet eerder hadden meegemaakt, is dat je kunt kiezen voor een Bucket of Beer, waarbij je in ons geval, 5 Corona’s krijgt voor slechts $ 16,00
We kiezen maar één appetizer voor ons samen en als je naar de foto hieronder kijkt, kun je misschien begrijpen waarom
Daarna kiest Marijke voor een kleine Sirloin steak en ik voor de Cajun Chicken and Shrimp Pasta.
Het eten is verrukkelijk, maar er is geen ruimte meer voor een toetje; zelfs niet bij mij en ik sta toch bekend als een lekkerbek als het gaat om toetjes .
We kijken in de camper nog een filmpje en om 23:00 uur Pacific Time, gaat het licht uit.
We hebben vandaag 37 miles gereden.
We hebben vannacht allebei slecht geslapen; de hele nacht heeft er geluid geklonken van stromend water; gisteravond gecheckt of het misschien en of aan onze camper lag, maar dat was niet zo.
Als ik buiten kom, zie ik dat er inmiddels een hele plas water gevormd is; mijns inziens is de waterleiding van de plek naast ons kapot; ik ga gelijk naar de receptie.
Er komen snel 2 monteurs ter plaatse en die geven al aan dat e.e.a. niet zo maar te repareren is; we zullen naar een andere plek moeten verhuizen.
Iemand van de receptie komt ons daarna vertellen dat we een andere plek krijgen; in dit geval groter en nog meer in de zon.
Vandaag gaan we de andere zijde van de strip, richting het noorden afstruinen.
We nemen om 10:30 uur Pacific Time wederom de shuttle naar Harrah’s.
Let op bij bovenstaande foto; er zijn zowel links als rechts, mensen bezig met het aanpassen van de aankondiging van Beatles Love door Cirque du Soleil, die momenteel in de Mirage speelt.
We gaan naar de Fashion Show Mall en dat is een belevenis op zich zelf, al was het maar doordat er een complete catwalk uit de vloer komt, met bijbehorende ruimte waar de dames zich kunnen omkleden.
De Applestore heeft helaas geen iPad2; pure marketing van Steve Jobs & Co.
Na enkele aankopen, lopen ver vervolgens nog een stukje van de strip af.
We passeren een autoverhuurbedrijf, Dream Car Rentals, dat daar bij mijn weten ook al zat in 1999; misschien ander management…..
Omdat we nog te vroeg zijn voor de shuttle, drinken we nog een biertje bij Circus Circus.
Wij zijn toch niet slim genoeg, want daar waar ik $ 12,50 betaal voor 2 Corona’s en $ 1,50 tip geef, komt een dame die één dollar in de op de bar aanwezige pokermachine stopt, een biertje vraagt, ongeïnteresseerd 4 x hold en play drukt en hem dan weer smeert; haar biertje kostte dus maar $ 1,- 
De spiegelwanden van het Riviera zijn leuk om wat creatieve foto’s te maken.
Deze dames, althans hun toenmalige collega’s, zijn ook al jaren te zien bij Riviera.
Om 15:50 uur Pacific Time, zijn we precies op tijd voor de shuttle naar Sam’s Town.
We eten in de camper en hebben een rustige avond; we zijn uitgeteld.
De weersvoorspellingen gaan uit van neerslag, regen en/of sneeuw en daarom gaan we vandaag lekker shoppen 
Via internet hebben we bij Dollar een auto kunnen huren voor $ 157,00 en met kosten erbij zou dat op $ 211,00 komen.
We kunnen de auto ophalen bij Bellagio.
We nemen om 10:30 uur Pacific Time de shuttlebus naar Harrah’s op de strip.
Aangekomen bij Bellagio, is alles al in orde en hoef ik na afgifte van mijn CC, alleen nog maar digitaal te tekenen; dan komt de deceptie: de totale kosten bedragen $ 427,00 i.p.v. de op de site genoemde kosten, die inclusief waren, maar dus uiteindelijk exclusief verzekering bleken te zijn; we besluiten om de auto dan maar niet te nemen.
We gaan lopend op weg naar Premium Outlet South.
Achteraf gezien blijken we meer dan 6 miles (ongeveer 10 kilometer) gelopen te hebben; en dan te bedenken dat er Amerikanen zijn die, om naar het toilet te gaan, nog de auto pakken 
Op de terugweg, nemen we de bus; je kunt voor $ 5,00 2 uur gebruik maken van de bus.
We stappen uit bij Tropicana om kaartjes te kopen voor een optreden van Gladys Knight.
We hebben prachtige VIP++ plaatsen (204 op onderstaande plattegrond) en dat voor slechts $ 177,00 inclusief tax.
We pakken de bus weer tot aan Harrah’s en komen daar om 17:20 uur aan; de shuttle is net weg en de volgende arriveert pas om 18:30 uur.
We gaan nog even een biertje drinken en er is daar een live optreden van een coverband; ze spelen oude soul muziek in de trant van KC and the Sunshineband.
Op weg naar de shuttle, komen we dit Amerikaanse echtpaar, Buck and Winnie tegen
Eenmaal terug op de camping eerst maar eens onze voeten de nodige rust gegeven; schoenen uit en slippers aan…………..
‘s Avonds hebben we heerlijk Mexicaans gegeten in Willy and Joses Cantina.
Marijke bestelde een Margarita en dat moest volgens onze Amerikaanse buurman, die in Las Vegas woonde, een Cadillac zijn, want hier maakten ze volgens hem de beste Margarita’s; bleek er een half bierglas Grand Marnier in te gaan.
We hebben vandaag (uiteraard) 0 miles gereden en de brandstofkosten waren daarmee ook nihil
Vanochtend bij het opstaan bleek het dus aardig gesneeuwd te hebben; het was ook koud, maar het had niet gevroren!
Vandaag op weg naar Zion, waarna we vanmiddag gelijk doorrijden naar Las Vegas (NV); we zijn nu wel weer toe aan wat beter weer.
Na het onvermijdelijke tanken; deze keer konden we via de CC voor $ 100,00 tanken in plaats van de tot nu toe gebruikelijke $ 75,00
Onderweg worden de condities met de mile slechter 
Op een gegeven ogenblik was de linker rijbaan absoluut niet meer te berijden en werden er zelfs sneeuwschuivers ingezet!!
Gelet op de eerdere ervaringen, o.a. op de weg naar Cedar City met rukwinden en sneeuw, hebben we besloten om Zion voor nu te laten liggen en rechtstreeks naar Las Vegas (NV) door te rijden.
We kunnen in Las Vegas een auto huren en als de regering er op tijd uitkomt met de budgetperikelen, kunnen we van de week altijd nog wel een keertje gaan.
We hadden gisteren al voor 6 nachten gereserveerd bij Sam’s Town (bedankt voor de tip Rob 
) en kunnen vanaf 13:00 Pacific Time (9 uur tijdsverschil met Nederland) terecht.
We gebruiken de lunch bij I-Hop en arriveren om 13:30 uur bij de receptie van de campground; dat valt zeker niet tegen 
Nadat we de camper op het toegewezen plekje 1262 hebben neergezet, gaan we samen even de boel verkennen.
De kosten voor de camping bedragen $ 168,00 voor 6 nachten; WiFi is niet inbegrepen, maar voor $ 19,99 kunnen we een hele week onbeperkt internetten 
We hebben vandaag 178 miles gereden.
Hoewel het koud is, heeft het niet gevroren, maar het is erg vochting en de wolken hangen laag; dat voorspelt niet veel goeds voor ons bezoek aan Bryce National Park.
Om 8:30 uur Mountain Time zijn we aan de ingang van het park; het zicht is op dat moment minimaal.
In de beschrijving die ik van de site van Ontdek Amerika staat dat er één lange weg, lengte 18 mijl, leidt naar het meest zuidelijk punt.
Alle uitkijkpunten liggen aan de zelfde kant en de tip is om eerst helemaal naar het zuiden te rijden en daarna, steeds aan de rechterkant, bij de viewpoints te stoppen.
We besluiten deze tip op te volgen; mogelijk is het weer dan iets beter geworden als we het zuidelijkste puntje hebben bereikt; dat blijkt inderdaad het geval te zijn.
De weg naar het zuiden levert al de nodige mooie plaatjes op.
Hierna stoppen we op alle viewpoints en ook in de sneeuw, is de aanblik adembenemend en behoeft ons inziens geen commentaar.
We besluiten nog even te stoppen in Bryce Canyon City, de onvermijdelijk commerciële kant van de USA 
Marijke spaart kerstmannetjes voor in de kerstboom en we hebben er één aan de collectie kunnen toevoegen.
Op de parkeerplaats komen we deze prachtige combinatie tegen en daar moet ik even een foto van maken.
We vervolgen onze weg naar Cedar City, waar we vanavond willen proberen een plekje te krijgen op het Town & Country RV Park.
We passeren eerst nog de Red Canyon en dat geeft een prachtig contrast tussen het steenrood en het groen.
De weg voert ons over de Scenic Byway 14; geen gemakkelijke weg met een grote camper, maar wel te doen; maar als het dan het heel hard begint te waaien, wordt het wat minder.
Rond de klok van 16:30 uur Mountain Time, bereiken we onze eindbestemming voor vandaag.
De camping ligt achter een Beste Western Motel, midden in de stad; de kosten bedagen voor 1 nacht, $ 31,94 inclusief tax en na korting vanwege AAA.
Omdat het enorm is gaan regenen en waaien, besluiten we vanavond om te gaan eten in Sizzlers, dat tegenover het motel ligt; de Sirloin steak smaakt voortreffelijk.
We hebben vandaag 126,6 miles gereden.
